Jungle Avonturen

Al weer een tijdje niets laten horen, maar ik leef nog steeds. Het vliegtuig richting Amsterdam komt nu ook wel heel dichtbij. Nog 3 nachtjes slapen en het is alweer tijd om te vertrekken uit het mooie zuid oost azie.

Na Krabi de boot gepakt naar Phi Phi. Van iedereen gehoord dat het een echt paradijs is. Met in mijn hoofd witte stranden, blauwe zee, palmbomen etc. ging ik met veel zin de boot op. Hier al meteen een Fins meisje ontmoet met wie ik de rest van de tijd in Phi Phi heb opgetrokken. Na een paar uur op de boot gezeten te hebben, waren we eindelijk op Phi Phi. Nu kwam het moeilijkste deel van de reis: het zoeken naar een slaapplaats. Aangezien Phi Phi toch niet zo'n klein, stil eilandje is (meer een toeristisch party-eiland), heeft het zo'n 2 uur geduurd voordat we eindelijk wat gevonden hadden. Heerlijk om met je backpack zo midden op de dag rond te lopen en zoekend naar een slaapplaats. Uitendelijk hebben we dan onze tassen ergens neergegooid en zo verder gezocht. Eindelijk iets gevonden. Een kleine kamer niet veel groter dan een 2-persoons bed. Een douche waar een klein straaltje koud water uit komt, een kraan die niet werkt en een gordijntje als deur. Beter dan niets, dus daar gingen we dan. Snel even omkleden en op naar het strand. Aangezien zij al een tijdje op de eilanden was en ik net aankwam, was ik vergeleken met haar casper het spookje. Daar komt bij dat ik ook nog eens met factor 50 moet smeren, want ander verbrand ik hier levend!

De volgende dag verhuisd van kamer. 2 Jongens die heel blij waren dat wij weg gingen hadden snel onze kamer ingepikt. Zij konden namelijk niets vinden de avond ervoor en hadden daarom een hele dure kamer moeten nemen. Wij op naar 'the rock': de enige mogelijkheid tot dorms, wat altijd heel gezellig is. Met zn 16en in een kamer, zonder matras, maar heerlijk op de houten ondergrond slapen. Ook niet echt geweldig, maar het is goedkoop, dus geen gezeur! Daar komt bij dat die dag letterlijk ALLES vol was. De goedkope en dure plaatsen. Niemand kon meer iets krijgen, daarom boden de massage plaatsen hun 'bedjes' aan voor de nacht.
's middags een boattrip gedaan. Eerst naar een strandje met allemaal aapjes, daarna naar een heerlijke lagoon om een verfrissende duik te nemen, nog even naar 'The Beach' (van de film) en daarna snorkelen. Zoals de meesten de foto's al hebben gezien, was het heel leuk.
De volgende dag de taxiboot genomen naar een ander standje waar het wat rustiger was. Heerlijk gelegen totdat het ging regenen. Dan maar een restaurantje in om te eten. Daarna nog eventjes op het strand gezeten en snel terug naar onze prachtige dorm.
De volgende dag afscheid genomen van mn Finse reismaatje en op naar het hoogste punt van Phi Phi voor een prachtig uitzicht. Na heel wat treden en steile weggetjes omhoog er eindelijk aangekomen. Even, ok 10 minuten, uithijgen en klaar om foto's te maken van het uitzicht. 'Low Battery'. Altijd leuk als je net een hele klim hebt gemaakt en compleet uitgeput bent. Lang leve de reserve batterijen, dus geen probleem! :)

Dan is het toch tijd om door te gaan naar Railay. Van plan om hier te gaan klimmen, aangezien dit dè plaats ervoor is. Een taxi gedeeld met 2 Engelse jongens, achteraf bleek dat zij de 2 jongens waren die onze kamer op Phi Phi hadden overgenomen, en ook samen met hen naar een bungalow gezocht. Een hele basic bungalow met 2 matrassen op de vloer en een ventilator. Perfect! Behalve dat het in het bos ligt en dit betekent insecten. Gelukkig niets in de kamer, maar ik heb de grootste en vieste spin van mijn leven hier wel gezien. Fijn dat ik wat voor route ik ook wil nemen, altijd langs deze spin moet lopen. Gelukkig was hij er iedereen keer als ik lang hem liep.

Eerst een dagje strand voordat het zware klimwerk. Beetje zonnen, slapen en zwemmen. Na mijn middag dutje op het strand werd ik wakker met enorme rugpijn. 's avonds een massage genomen en vroeg naar bed. De volgende dag was het alleen nog erger, dus dat was een dagje in mijn bed doorbrengen. Helaas geen klimmen voor mij, maar alsnog was het er leuk en heel gezellig met de twee Engelse jongens.

Na Railay op naar Koh Tao. Na mijn lange reis met veel overstappen (boot, minibus, minibus, minibus, bus, tuk tuk, boot, taxi) aangekomen bij 'Big Blue'. De duikschool en het resort waar ik de rest van de week zou blijven. Emma, een meisje dat ik in Vietnam had ontmoet, had net hier haar duikcursus afgerond en deze duikschool aangeraden. Samen met nog 3 Duitse zusjes die ik op de boot had ontmoet en 2 Australische jongens hier een duikcursus gedaan. Meteen de eerste avond al aan de bak met theorie. Een film met wat uitleg en jaja, huiswerk. Van 3 hoofdstukken uit het boek opdrachten maken. Denk je op vakantie te zijn....

De eerste dag was het het zembad in en theorie. Na wat uitleg en oefeningen was het tijd om de volgende dag de echte zee in te gaan. 2 duiken gedaan en het was echt heel gaaf! 's avonds weer meer huiswerk. De dag erna kwam het examen. 50 multiple choise vragen, 10 minuten en klaar is kees. Niets aan! Hierna op voor de laatste 2 duiken en dan zijn we officieel gekwalificeerde 'Open Water' duikers. Dit geeft je de mogelijkheid om tot 15 meter diep te duiken. 's avonds was het tijd voor de video. Er was een cameravrouw de hele tijd bij ons om ons te filmen. Hard om onszelf gelachen en daarna natuurlijk de video gekocht. Deze is te bewonderen als ik terug ben ;).

Nadat ik dan toch de smaak te pakken had, wilde ik meer duiken. Op voor de Advanced course. Nu mag ik toch 30 meter diep duiken. Eerst een duik met oefeningen gedaan. Hierna een nachtduik gedaan. Met de zaklampen het water in en op naar de vissen die overdag slapen en 's nachts jagen. Heel spannend, maar wel heel leuk! Nog even een Barracuda geholen met zijn prooi door licht op een kleiner visje schijnen en hap slik weg! De dag erna was er toevallig een daytrip naar de beste duiksite van Thailand. Hier 2 duiken gedaan, waarvan ik er bij 1 een camera had. Nooit gedacht dat het zo lastig was om achter zwemmende vissen aan te gaan om foto's te maken. Ik kan je vertellen; ze zijn snel! Dan de laatste duik was weer ergens anders en hier ging de instructor niet mee. Met onze computers en kompassen het water in en zelf de weg vinden. Samen met mijn buddy zijn we er toch aardig uitgekomen. Het vertrouwen in mijzelf is er nu in iedergeval wel, dus alleen zonder instructor duiken, druf en kan ik nu zeker!

De volgende dag samen met 3 Duitsers, 2 Canadezen, die in de andere groep met de open water en advanced zaten, en de 2 Australiers van mijn groep naar Kho Phangan af gereisd. Op naar de Full moon! De jongens opzoek naar een slaapplaats terwijl wij ons met liefde aanboden tot oppassers van de tassen. Ze hadden 4 bungalows gevonden, dus op naar de bungalows. Douchen, omkleden, eten en daarna uit. De dag erna zo ongeveer het zelfde en de dag daarna was het full moon. Heel groot feest, heel veel gezelligheid en heel erg leuk!

Aangezien iedereen de dag na de full moon weg ging, besloot ik hetzeflde te doen. Eerst gingen de meiden naar de westkust, de australiers waren de avond ervoor al weg en de jongen met wie ik de bungalow deelde ging rond 12 uur weg. Ik besloot om rond die tijd dan ook weg te gaan.
Opzoek naar een boottaxi en naar Hat Thien. Een stil, klein strandje op Phangan. Hier in een een dorm ingechecked en eerst maar wat bijgeslapen. 's avonds weer vroeg naar bed. Het resort waar ik in verbleef had allemaal Yoga en Meditatie lessen. Hier wilde ik wel aan meedoen, maar uiteindelijk heb ik niets gedaan. 2 dagen heerlijk in de zon op het strand gelegen, maar de 3e dag was het nood weer. De avond ervoor regende en stormde het al de hele nacht, maar overdag hield het niet op. Ik was, omdat het toch best droog was 's ochtends, over de berg naar een ander strand gelopen waar ik mijn boot en bus naar bangkok wilde boeken. Hier aangekomen begon het te stormen, regenen, onweren en alles wat maar slecht is. Heb ik weer. Gelukkig had ik een boek bij me en heb ik de hele dag in een restaurantje gezeten en gelezen. Wilt iedereen even heel trots op mij zijn: Ik, Maartje van Dis, iemand die helemaal niets met boeken en lezen heeft, heeft in één dag een heel boek van 436 bladzijdes in het Engels gelezen! Ik stond er zelf ook heel erg versteld van! Nadat het weer niet beter werd maar even gevraagd of ik bij hen in de bungalows kon blijven voor de nacht. Ze hadden alleen maar hele dure bungalows, dus dat ging hem niet worden. Dan maar snel terug voordat het donker wordt. Aangezien je een stuk door de zee moet lopen, die heel wild was, over glade rotsen en door een bos (jungle), was dit nog een hele ervaring. Vooral als je Maartje heet en niet meer weet hoe je op de heenweg gelopen was. Binnen 1 minuut was ik natuurlijk al doorweekt. Na een tijdje was ik toch echt verdwaald. Ergens in de Jungle, geen idee waar ik was of waar ik naartoe moest en het begon al schemerig te worden. Dan maar een stuk terug lopen, alleen wist ik bij een paar kruisingen niet meer of ik links of rechts af was geslagen. Gelukkig dan toch terug bij de bewoonde wereld gekomen. Ondertussen had ik al zitten denken hoe ik de nacht in de jungle ging overleven, maar gelukkig iemand gevonden die me de weg kon wijzen. Yes! Net optijd terug voordat het donker werd. Nadat ik doorweekt, moe en hongerig was (normaal loop je over het stukje 5 min, ik had er 45 minuten over gedaan) wilde ik niets liever dan een lekkere, warme douche. Teleurstelling; we hebben alleen maar koude douches. Moet ik het dan maar mee doen. 's avonds met wat mensen uit de dorm gegeten en optijd naar bed. Tenminste dat dacht ik. Er was een hele, maar dan ook echt een hele grote spin in de kamer. Natuurlijk weer bij mijn bed. Nadat ik gillend aan de andere kamer stond, waren er 2 stoere mannen die hem wel even zouden vangen. Niet dus. Zelf waren ze ook geschrokken door zijn groote en vooral zijn snelheid. Nadat we hem niet meer konden vinden, en ik wist zeker dat hij nog ergens bij mijn bed zat, toch maar naar bed gegaan. Een Noorse vrouw heeft heel lief al mijn spullen gepakt en gekeken dat hij niet in mijn bed zat, mijn klamboe om mijn matras gebonden en ik heb de hele avond wakker gelegen van de angst. Niet echt mijn dag dus!

De volgende ochtend regende het nog steeds. Nu was ik het toch echt zat, want ik wilde mijn laatste paar dagen zon, strand en zee. Dan maar wat eerder naar Bangkok, want het zou nog een week zo blijven en alleen maar erger worden. Met het idee in mijn achterhoofd dat 2 meisjes met wie ik samen gereisd had een week vast hadden gezeten op Koh Tao vanwege het weer, is het maar beter dat ik zo snel mogelijk van het eiland af ga. Met gevaar voor eigen leven de boot naar het drukkere strand gepakt. De golven waren enorm hoog en het onweerde, dus helemaal veilig was het niet, vooral niet als je weet wat voor boot het was en er een mannetje de hele weg water uit de boot aan het scheppen was. Toch het overleefd en dan snel naar een travelagency om mijn boot en bus naar Bangkok te boeken. Gelukkig ging er één aan het eind van de middag. Snel nog even wat eten ingekocht, anti zeeziek en slaaptabletten gekocht en ik was er klaar voor.

Dan nog even het feit dat ik BIJNA mijn boot had gemist. Door de taxi afgezet, mijn tas in de bus gegooid, die mee ging op de boot, en de vrouw van de bus zei dat ik nog zo'n 25 mintuen had. Snel een nieuw boek kopen dus. Na zo'n 15 mintuen bleek dat de bus al weg was en de boot ook al bijna weg ging. Snel in een soort taxi treintje naar de boot gebracht en pfieeeuw, net optijd! Uiteindelijk viel de bootreis heel erg mee. Het was een hele andere boot dan ik had gedacht, dus dat was een hele opluchting.
De 'appotheek', je weet nooit wat het is hier in Thailand, zeiden ze dat ik 1 tot 2 slaaptabletten moest nemen. Ik dacht, het zal allemaal wel meevallen, dus ik nam er gewoon 2. Dit heb ik geweten, ik heb de hele busreis in een coma gelegen, mn busmaatje Sasha moest me 's ochtends (om 6 uur) wakker schudden. Eenmaal in onze kamer ben ik meteen weer in slaap gevallen en 's avonds om 5 uur werd ik pas wakker. Iets te veel van het goede, maar ze werken in iedergeval wel!

Net weer even de heerlijke khoa san pad thai gegeten en een verse fruitshake gedronken. Ondertussen over khoa san road gelopen en het is een stuk rustiger dan de vorige keer. Ook zijn er heel wat nieuwe restaurantjes en barretjes die er volgens mij niet waren 4 maanden geleden. Het ziet er allemaal heel anders uit. Morgen heb ik bestempeld als 'shop dag' om alle laatste inkopen te doen. De andere 2 dagen moet ik nog even gaan beslissen wat ik wil gaan doen. Nu ga ik in iedergeval opzoek naar Sascha, want die heb ik sinds vanochtend niet meer gezien...

Tot over een paar dagen!
Liefs,..