Angkor Whaaaat?! en vreemde kappers!

Daar ging de wekker dan om half 7. Dit allemaal voor het 8e wereldwonder: Angkor Wat. Verrassend genoeg waren de tuk tuk driver en de gids er al voor half 8. Hier doen ze dus niet aan Laos tijd en komen ze zelfs te vroeg! Nog half slapend de tuk tuk in en de gids erachteraan op zn eigen scootertje.
Kaartjes kopen was stap 1. De keuzes zijn een pas voor 1 dag, 3 dagen of een week. De 3 dagen genomen, want dat is even duur als 2x 1 dag want we waren toch van plan om 2 dagen te gaan. We mochten zelfs op de foto die op onze toegangskaart kwam. Weer terug de tuk tuk in en daar was de eerste kaart controle. Even een knipje en daar gingen we weer. Een paar km verderop naar Angkor Thom. Angkor Thom was vroeger een dropje/stad omringd met een stadsmuur en met een paar grote tempels en een grand palace. De stadsmuur had meerdere toegangs poorten en iedere poort was voor een andere laag van het klassen systeem. Zo had je een poort voor de koning en één voor de doden.
In Angkor Thom kon je nu alle oude tempels en het grand palace goed zien, maar tot de jaren 30 van de 20e eeuw, was dit allemaal omringd door bomen en was het eigenlijk onzichtbaar. De mensen uit Cambodja wisten natuurlijk wel dat deze ruïnes er waren, maar verder niemand, totdat de fransen deze ontdekten in de jaren 30 en de bomen er omheen kapten om alles zichtbaar te maken. De stad was toen allang geen stad meer, want de mensen hadden de stad al verlaten toen Siam/Thailand Cambodja aanviel.

Onze gids was een hele lieve man, maar hij mompelde nogal en hij had natuurlijk een heerlijk Aziatisch-Engels accent. Zelfs de 3 Engelse meiden verstonden vaak de helft niet, dus voor mij was het nog net iets moeilijker om alles te verstaan. Hij vertelde wel bij iedere tempel uitgebreid de geschiedenis, maar je kon duidelijk merken dat hij dit werk al 12 jaar deed. Veel enthousiasme zat er namelijk niet in, dus het was af en toe een beetje slaap verwekkend en vooral omdat hij af en toe in de herhaling viel.

Na de stad Angkor Thom gezien te hebben, gingen we door naar de tempel Ta Prom. Het speciale aan deze tempel was, dat er boven op gewoon bomen groeiden en de wortels over de hele tempel heen gingen. Nog een leuk nieuwtje: het is een echte filmset! Lara Croft Tomb Raider is hier opgenomen kennelijk wordt er binnenkort weer een film opgenomen.
Onze magen knorde nu toch wel heel erg, dus op naar een restaurantje voor lunch. Heerlijk gegeten en nu konden we er weer tegen aan.

De volgende stop was Angkor Wat. Het beste voor het laatst bewaard natuurlijk! Op de muren aan de binnenkant van Angkor Wat waren allemaal verhalen uitgebeeld. Nadat onze gids alle verhalen uitgelegd had gingen we naar boven richting de toren. Deze wilden we natuurlijk in, maar de rij was gigantisch en het zou zeker een paar uur duren voordat we aan de beurt waren. Dan maar niet. Het ging toch alleen maar om het uitzicht en dit zou niets meer zijn dan wat bomen en gras.
Nog even rondgelopen op het terrein en wat te drinken gekocht en daarna op naar de tempel op de berg voor zonsondergang. Het was nog best een stuk omhoog lopen en daarna de trappen op die niet normaal steil zijn! Nog even 3 kwartier wachten en daar ging de zon dan. Om eerlijk te zijn niet de mooiste zonsondergang die er is, maar het was toch leuk om te zien. Hierna was het in de rij om de steile trappen weer af te gaan en terug naar beneden.
Bij de tuk tuk afscheid genomen van onze gids. Nog even een fooi gegeven wat hij, denken wij, niet gewend is, want zijn reactie was heel verrast en dankbaar. Daarna terug naar het guesthouse waar we om 7 uur aankwamen. Het was dus een lange en zeker heel vermoeiende dag!

Na snel omgekleed te hebben zijn we met zn allen gaan eten bij een pizza restaurant. Ami en ik hebben hierna een tuk tuk terug genomen en zijn naar bed gegaan en de rest is nog uit gegaan.

De volgende ochtend was het vroeg dag! Om 10 voor half 5 ging de wekker. Snel aankleden en naar beneden, waar voor ons een tuk tuk zou klaarstaan om 5 uur. Nadat deze er om 10 over 5 nog niet was een andere tuk tuk genomen. Deze moest alleen nog zn motor aan het karretje vast maken. Daarna bleek de motor kapot te zijn, dus moest er van motor gewisseld worden. Karretje er weer af en op de andere motor er weer op. Daarna was er niet genoeg benzine, dus moesten we onderweg ook nog tanken. Ondertussen werd het steeds lichter, dus waren we bang dat we de zonsopgang zouden missen. Uiteindelijk was het nog redelijk donker tegen de tijd dat we bij Angkor Wat aankwamen. Snel wat foto’s gemaakt en wachten tot de zon op kwam. Helaas was het heel bewolkt, dus geen mooie oranje/rode zonsopgang, maar een geleidelijke verandering van donker naar licht. Een beetje jammer, maar de foto’s zijn goed gelukt dus het was het alsnog waard.

Om 7 uur terug in het guesthouse en vonden we James die op de stoel lag te slapen. Hem maar even naar bed gebracht, want achteraf bleek dat hij net om 6 uur terug was gekomen. Nog straal bezopen natuurlijk, dus dat ging lekker.
Meteen kwam het meisje van het guesthouse op ons afgerend daarna met de excuses dat de tuk tuk driver er niet was vanochtend. Kennelijk was hij met de jongens mee gaan drinken en dus pas om 6 uur ’s ochtends terug. De zoon van de eigenaren was ook meegegaan, dus die was er ook niet om ons te brengen.
Wij zijn allemaal ook weer terug naar bed gegaan en om 12 uur brunch. We zouden vandaag eigenlijk naar de floating village gaan, maar aangezien iedereen pas om 6 uur terug was, hebben we dit toch maar niet gedaan. De rest van de middag een beetje gerelaxed, dagboeken bijgewerkt, geinternet en Nicola en ik hebben de gok erop genomen om hier naar de kapper te gaan.
Daar zaten we dan. In het Engels en half in gebarentaal proberen uit te leggen wat we wilden en daar gingen we dan. We wilden geknipt en gewassen worden. Nicola ging eerst. De volgorde hier is echter wat anders. Eerst knippen, dan wassen. Verder knippen ze je haar terwijl het droog is. Nadat we toch echt duidelijk hadden uitgelegd dat we maar een klein stukje er vanaf wilde, ging er in plaats van 1 centimeter ruim 1 inch af. Daarna werd ze gewassen. Ook heel anders dan wij gewend zijn. Je blijft gewoon op je stoel zitten en ze gooien een klodder shampoo in je haar. Daarna komt er een flesje met wat water bij en spuiten ze een beetje water in je haar. Dan wordt het in je haar gemasseerd en je krijgt er een gratis, toch iets hardhandige, hoofdmassage erbij.
Nu was ik aan de beurt. Uitgelegd dat ik het niet te kort wilde en een schuine pony. Daar ging de schaar erin. Grote lokken zag ik naar beneden dwarrelen. Nog even een paar keer, zo’n 20, geroepen dat het echt niet korter hoefde mij er toch maar bij neer gelegd. Daarna mn haar in de shampoo en het uitwassen van de shampoo is ook een heel ritueel. Je ligt met je hoofd een stuk naar achter, dus dit is na een tijdje toch wel pijnlijk. Eerst rechts water, links water, je hoofd hardhandig omhoog geduwd, daarna weer terug aan je haar naar beneden getrokken en dit zo’n 10 keer herhalen.
Terug de stoel in en met een koude föhn wordt je haar droog geföhnd en daarna werd het ook nog gesteild. Uiteindelijk waren we, ondanks wat onzekerheid en angst tijdens onze knipbeurt, toch blij verrast! Het zag er eigenlijk best leuk uit. Alleen was het jammer dat bij mij de ene kant langer was dan de andere. Even bijknippen dus. Daarna was het andersom, dus nog meer bijknippen. Hierdoor is het toch wel heel kort geworden, maar het is toch best leuk!
Terug even snel omgekleed en jurkjes aangedaan, want dit vonden we toch wel leuk met onze nieuwe kapsels. Daarna met iedereen die al wakker was (6 uur!) naar de night market. Een deel is gaan winkelen en Ami, Nicola en ik zijn ergens wat gaan drinken. Daarna kwamen de katerige slaapkoppen er ook bij en zijn we met zn allen gaan eten. Terug in het guesthouse zat G (was ik vergeten te vertellen, maar zij is er toevallig ook!:) ) al te wachten en hebben we nog een tijd beneden gezeten.

Vandaag was het dan zover. We hadden gister al het weeshuis gebeld en gevraagd of we mochten en konden komen en dat was allemaal goed. Om kwart over 10 de tuk tuk genomen en eerst nog even wat spulletjes gekocht. Daarna op naar het weeshuis. Meteen werden we door een paar kinderen heel hartelijk verwelkomd met knuffels en werden we aan onze handen meegesleept de poort in. Hier mochten we gaan zitten aan de tafels en kregen we cola en water. Even gepraat met de eerste paar kinderen die er waren. Samen nog even een Cambodjaans spel gespeeld en daarna gingen ze speciaal voor ons 4 danse opvoeren op het podium wat ze daar hadden. Echt heel leuk en mooi allemaal!
Hierna moesten we zelf aan de slag en gingen we dansen met de kinderen. Daarna was het lunchtijd en kwam de helft van de kinderen terug het school. De andere helft ging zich klaarmaken, want die hadden ’s middags school. Met de volgende groep kinderen weer even gepraat, gespeeld en gekleurd. Daarna was het helaas alweer tijd om te gaan. Na heel veel knuffels en kusjes van de kinderen moesten we toch echt de tuk tuk in om te gaan.

De kinderen in het weeshuis zijn echt geweldig! Ze zijn allemaal zo vrolijk en leuk. Wat mij nog het meest opviel, was dat ze allemaal heel goed engels spraken! De leeftijd ging van 4 tot 14 en zelfs de kinderen van 4, die nog niet naar school gaan, want dat is hier vanaf 6 jaar, konden al een beetje Engels. Heel erg knap! Verder hingen er foto’s van ieder kind met hierbij hun naam, leeftijd, geboorte plaats en de reden waarom ze in het weeshuis zaten. Voor de meeste was dit, omdat hun ouders overleden waren waarvan de meesten aan aids.
Wat wel leuk was, was dat een paar kinderen een e-mail adres hadden en deze aan ons gaven, zodat we hen konden mailen. Dit gaan we ook zeker doen!

’s Middags rond een uur of 3 was onze lunch pas, wat na een ontbijt van 9 uur ’s ochtends toch best heel laat was! Met rammelende magen naar een Mexicaans restaurant gegaan en heerlijk gegeten. Hierna weer terug en moesten de meiden hun tas pakken en ik heb al mijn foto’s op internet gezet. Daarna was het tijd voor de meiden om te gaan en hun bus te pakken. Gelukkig was het niet een echt afscheid, maar zie ik ze over 3 dagen waarschijnlijk wel weer. Verder had ik een berichtje op facebook van de jongens gekregen dat ze mij morgen van het busstation komen ophalen en ze een bed voor me hebben. Dat is dus ook weer geregeld.

’s Avonds in het guesthouse laat nog wat gegeten samen met een Engelse vrouw die ik in Bangkok al tegen was gekomen en met 3 Amerikanen. Daarna nog even wat koekjes gekocht voor in de bus morgen en ik lig nu in mn bed mn blog bij te werken.
De bus vertrekt morgen om half 8 naar Battambang, dus om 7 uur klaarstaan. Nu dan maar snel mn oogjes dicht doen!

Kus!

De link voor mijn foto's van Cambodja:
http://www.facebook.com/album.php?aid=253084&id=535382438&l=660de238a1